Mówimy: wszystko, co dobre, szybko się kończy. Jaka szkoda. Ale zapominamy o tym, że koniec to też błogosławieństwo. Dzięki braku perpetuum mobile w naszej rzeczywistości, rzeczy zawsze zmierzają do końca, rozmaite procesy życia również. To, co dla nas trudne, też się zatem kończy. Jak dobrze to sobie uświadomić.
Przez nasze życie przechodzą czasem burze. Burze emocji, które wyrywają nas ze stoickiego spokoju. Dobrze wiedzieć, że one się kiedyś skończą, tak jak wszystko na tej Ziemi. Może zostać po nich ślad, jakieś złamane drzewo, ale las rośnie dalej. Jaka ulga. Napawa mnie nadzieją.
Szczęsliwie, po burzy wychodzi słońce. Czasem trzeba tylko trochę poczekać. Może nas w trakcie tego czekania trochę poturbować, ale wychodzimy z tego silniejsi. Może dzięki temu następnym razem burza będzie dla nas łagodniejsza. Być może.